RE`SEN TAKDİR--YETKİLİ NOTERDE ONAYLATILMAYAN RESMİ DEFTERLER

ÖZET : Yetkili noterden başka bir noterde onaylanan defterler hiç tasdik ettirilmemiş sayılacağından re`sen takdir yoluyla yapılan cezalı tarhiyatta yasal isabetsizlik yoktur

T.C.DANIŞTAY

11. DAİRE

ESAS NO. 1995/2092

KARAR NO. 1995/1370

KARAR TARİHİ. 3.5.1995

İstemin Özeti: Yükümlünün yasal defterlerini işyerinin bulunduğu yerdeki notere tasdik ettirmemesi üzerine defterler hiç tasdik edilmemiş kabul edilerek re`sen takdir yoluyla Aralık/1989 dönemi için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Ankara 4. Vergi Mahkemesi 21.12.1993 gün ve E: 1993/1504, K: 1993/1166 sayılı kararıyla, 213 sayılı Kanunun 223 üncü maddesinde defterlerin işyerinin bulunduğu yerdeki noter tarafından tasdik olunmasının öngörüldüğü, madde hükmü ile çift defter tasdik ettirmenin önlenmesinin amaçlandığı, ancak böyle bir durumda bu fiilin varlığının ortaya konulması icabettiği, olayda ise bu yönde yapılmış tesbit bulunmadığı, 213 sayılı Kanunda, 223. madde ile belirlenen yetkili noterden başka bir noterde defter tasdik ettirilmesi halinde hiç tasdik ettirilmemiş sayılacağı yolunda herhangi bir hüküm de bulunmadığı gerekçesiyle cezalı tarhiyatı terkin etmiştir. Davalı idarece, re`sen takdir yoluyla yapılan cezalı tarhiyatta yasal isabetsizlik bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.

Danıştay Savcısı G.G.`nin Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulma sını gerektirir nitelikte görülmemektedir.

Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

Tetkik Nakimi, M.S.`nin Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, 2577 sayılı Kanunun 49. maddesi 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerine uymadığından, temyiz isteminin reddi ile kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

Türk Milleti Adına Hüküm veren Danıştay Onbirinci Dairesince işin gereği görüşüldü: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.

Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Ankara 4. Vergi Mahkemesinin 21.12.1993 gün ve E: 1993/1504, K: 1993/1166 sayılı kararının onanmasına 3.05.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.