YARGITAY 19. Ceza DairesiE: 2015/2761 K: 2015/2004
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Sanık hakkında, 2006 takvim yılında muhteviyatı itibariyle yanıltıcı ve sahte fatura düzenleyen şirketlerden temin ettiği 66 adet faturayı kullandığı iddiasıyla sahte fatura kullanmak suçundan dava açılmış olması karşısında; sahte fatura düzenlediği iddia olunan şirket yetkilileri hakkında Kadıköy 5.Asliye Ceza ve Yalova 2.Asliye Ceza Mahkemelerinde açılan 2009/559 ve 2010/426 Esas sayılı dava dosyalarının getirtilip incelenmesi, bu dava ile birleştirilememesi halinde davayı ilgilendiren ve sahteliği belirleyen delillerin ve faturaların onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım satım karşılığı olup olmadığının tesbiti bakımından, mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile, faturaları düzenleyen mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı dikkate alınarak, faturaları düzenleyenler ile sanığın ticari defter ve belgeleri üzerinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2- 5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun, sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
3- 2006 takvim yılında sahte fatura kullanmak suretiyle kurumlar vergisi kaybına sebebiyet verilmiş olması karşısında, gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 26.04.2007 yerine 2006 takvim yılı olarak hatalı gösterilmesi suretiyle, CMK’nın 232/2-c. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 27.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder